رسانه انقلاب: در مصاحبه‌ای که به نقل از جیمز کامرون درباره‌ی فیلم واندروومن «wonder woman» منتشر شده است کامرون می‌گوید که از شخصیت نمادین زن (پرنسس دایانا) در این فیلم استفاده ابزاری شده است و این حرکت را رسم مردان هالیوود از قدیم الایام می‌داند. این صحبت کامرون پرده از نقش ابزاری و ارزش مادی جنس زن در سینما برمی‌دارد. کامرون شخصیت سارا کانر در فیلم ترمیناتور را نماد زیبایی می‌پندارد که در عین حال آشفته و مادری نالایق است!
این که چگونه یک زن و شان آن، آنقدر تنزل پیدا می‌کند که مادری نالایق بودن هم تراز با زیبایی قرار می‌گیرد باید در الگوها و سبک حیاتی انسان آمریکایی جستجو کرد. در مقابل صحبت‌های جیمز کامرون کارگردان فیلم واندروومن «پتی جنکینز» می‌گوید که کامرون با اینکه فیلم ساز خوبی است ناتوان از فهم جایگاه فیلم واندروومن است او نمی‌تواند یک زن باشد.
شخصیت جذاب و الهه گونه دایانا که برآمده از جلوه‌های اروتیک کهن الگوهای غربی است در هیچ کدام از جدال بیانی این دو فیلمساز شخصیت حقیقی زن را به نمایش نمی‌گذارد. چهره‌ای که از زن در مدل رسانه‌ای غرب به نمایش در می‌آید کاملا تجسمی اروتیک و کالایی مصرفی دارد که با معیارهای مردانه سنجیده می شود. شاید در آینده باید شاهد شکل گیری این جدال‌های درون گفتمانی از مصادیق شخصیتی حاکم در فیلم‌های سینمای هالیوود بیشتر باشیم و این نشان از شکل گیری پرسشی تازه در جریان سینمای حاکم هالیوود است که فرصتی برای طرح شخصیت‌ها والگوهایی تازه مطرح می‌کند.
(رای دهید)
Loading...
دیدگاه بگذارید
اولین نفری باشید که دیدگاه می‌گذارد