رسانه انقلاب: در عصر سیطره «نظریه مولف» بر سینمای جهان، کارگردان خود را ایدئولوگ آرمانشهر خودساخته‌اش می‌داند و چنان از سرزمین بی نقص و عیبش سخن می‌گوید که گویی خللی در آن راه ندارد. او بر اریکه فروانروایی‌اش آسوده تکیه می‌زند و از پس پرده نازک شده پلک‌هایش «رعیت» را می‌بیند که «نمی‌فهمند» او را و عظمتش را. وای اگر به او بگویی «تو»، آنَک ستون‌های آستانش به لرزه می‌افتد، و اگر بپرسی «چرا»، زمین دهان باز نموده و از خشم ربوبی «عقل کل»، به میان می‌کشدت.

کارگردان عاقل است و علیم و حکیم. کارگردان فهم مطلق است. کارگردان همه عالم را از دریچه نگاه مبارکش می‌بیند و نظر مبارکش را می‌گوید و چون نظر اوست، متقن است و شریف و سدید.

بنشین و سکوت کن! بنشین تا کارگردان از دریچه فراخ فهمش، با اندازه‌ای کمتر از یک و دو دهم، جهان را چنان شارپ برایت ترسیم کند، که هرچه به چشم سر نگاه کنی، آن مقام از وضوح را کی می‌توانستی دیدن؟!

آنچه می‌بینید، سخنان مرتضی علی عباس میرزایی، کارگردان فیلم انزواست. در سومین قسمت از برنامه بی پرده.

 

به این مطلب امتیاز دهید:

همچنین بخوانید:

• از روشنفکری تا ذات سینما

  مصاحبه «بی‌پرده» با حجت الاسلام قائم مقامی + ویدئو

  
  
• عزتی که با سینما از دست می رود

  اشاره‌ای به چیستی سینمای عدالت در مقابل سینمای اجتماعی/مصاحبه با سید محمد حسینی در قسمت دوم بی‌پرده